รู้เท่าทันสื่อ

บทละครวิทยุ “ คืนสยอง ”

บทละครวิทยุ

“ คืนสยอง ”

เปิดเรื่อง

บรรยาย : ประกาศจาก คณะสร้างสรรค์ความสยอง ช่วงเวลานับจากนี้ไป

ขอเชิญท่านผู้ฟัง เดินทางผ่านเสียงเข้าสู่ความวังเวง หลอกหลอน ในโลกของวิญญาณ

ที่จะสร้างความสยอง เขย่าขวัญสั่นประสาท และกระชากอารมณ์ กับละครวิทยุเรื่อง

“คืนวันนั้น” คำเตือนแนะนำให้มีสติ สมาธิ และหลับตาลง เพื่อให้ได้อรรถรสในการรับฟัง

ฉากที่ 1

 (เปิดเพลงบรรเลง)

บรรยาย : ณ ห้องจัดรายกายวิทยุประจำสถานี หลอน

ดีเจแม็ค : สวัสดีครับท่านผู้ฟัง วันนี้เราพบกันอีกแล้วกับรายการ “มิติสยอง”

ในค่ำคืนวันโกนก่อนวันพระใหญ่ ที่ใครหลายๆคนเชื่อว่า เป็นค่ำคืนของช่วงเวลาที่วิญญาณ สัมภเวสี และผีไร้ญาติ จะออกมาขอส่วนบุญ สำหรับค่ำคืนนี้ใครมีเรื่องเล่าสยอง น่ากลัว หรือเขย่าขวัญสั่นประสาท สามารถติดต่อเราได้ที่ 02-797-4342

(เสียงโทรศัพท์ดัง)

ดีเจแม็ค : มาพบกับสายแรกของเราในคืนนี้กันเลยนะครับ

วิน : สวัสดีครับ (เสียงไอไม่สบาย)

ดีเจแม็ค : สวัสดีครับ น้องวินใช่ไหมครับ

วิน : ใช่ครับพี่แม็ค วินเองครับ

ดีเจแม็ค : สำหรับเรื่องเล่าคืนนี้ น้องวินให้ชื่อว่า “คืนวันนั้น” ทราบมาว่าเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวของน้องวินเอง เรื่องราวเป็นอย่างไรครับ

วิน : เรื่องมันมีอยู่ว่า......

(เพลงปี่พาทย์ดังขึ้น)

ฟลุ๊ค : สวัสดีครับ เชิญด้านในก่อนนะครับ วินรับแขกที

วิน : สวัสดีครับ คืนนี้พระสวดอภิธรรมศพ ประมาณสองทุ่มครึ่งครับ เดี๋ยวเชิญทางนี้ก่อนนะครับ

(เสียงเดินบนพื้นไม้)

วิน : นี่ธูปครับ วิธีสุดท้ายที่เราจะบอกและพูดคุยกับคนตาย

บรรยาย : บรรยากาศงานศพคืนแรก ที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า อาลัย อาวรณ์ ต่อการจากไปอย่างกะทันหันแบบไม่มีวันกลับ สร้างความสะเทือนใจต่อคนที่เป็นพ่อ แม่ พี่ น้อง และเพื่อน จนค่ำคืนสวดอภิธรรมศพคืนแรกผ่านไป

(เสียงเพลงปี่พาทย์)

ฟลุ๊ค : ขอบคุณนะครับที่มาร่วมงาน เดินทางกลับกันดีๆนะครับ

วิน : สวัสดีนะครับผม เดินทางกลับดีๆนะครับ

(เสียงรินน้ำและดื่มน้ำ)

วิน : คืนแรกคนเยอะจัง เหนื่อยชะมัด แต่ถ้าเป็นงานศพกู คนจะเยอะแบบนี้ก็สนุกดีนะเว้ย ไอ้ฟลุ๊ค

ฟลุ๊ค : เฮ้ย โบราณเขาถือ พูดแบบนี้มันเป็นลางไม่ดีนะ

วิน : ก็พูดเล่นๆ เถอะนะ ไม่ได้คิดจริงจังอะไร ถ้าเป็นงานกู กูคงจัดแบบผู้ดีเวลาตาย

มีน้ำตกเล็ก ๆ มีสวนดอกไม้แนวฝรั่งหน้าโลง บนโลงประดับด้วยพุ่มดอกกุหลาบสวยๆ รูปหน้าโลงก็ไปเอาจาก Facebook ได้เลย เลือกเอาภาพที่คนกด like เยอะๆนะเว้ย เอาให้ดีกว่างานนี้แน่นอน

(เสียงของตกแตกและแมวร้อง)

ฟลุ๊ค,วิน : เฮ้ย ไอ้แมวบ้า

ฟลุ๊ค : เอาแล้วไง ๆ บอกแล้ว อย่าพูดแบบนี้

วิน : ก็แค่ล้อเล่นเฉย ๆ อย่าจริงจังดิ

ฟลุ๊ค : ไอ้แมวนั้นก็เกินไป ที่อื่นมีให้เล่นเยอะแยะไม่เล่น ดันไปปีนเล่นตรงถาดอาหารถวายศพทำไม

บรรยาย : สิ่งที่เกิดขึ้น อาจเกิดจากความบังเอิญของแมวที่ซุกซนเอง หรืออาจจะเกิดจากพลังงานหรือสิ่งที่เรามองไม่ให้เห็น เขาอาจจะไม่พอใจ หรือกำลังจะบอกอะไรเราอยู่ก็เป็นได้

ฉากที่ 2

วิน : แต่สิ่งที่น่าสนใจไม่ใช่ตรงนี้นะครับพี่แม็ก แต่เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนผมอีกสองคน

ที่กำลังจะเดินทางมาถึง นี่แหละความน่ากลัวถึงเกิดขึ้น

ดีเจแม็ก :  แล้วเรื่องเป็นไง เราต่อเลยครับ

บรรยาย :  หลังจากพระสวดอภิธรรมศพเสร็จแล้ว ต่างคนต่างแยกย้ายส่งแขกกลับบ้าน แล้วก็จัดแจ้งเก็บกวาดสถานที่ เพื่อจะได้เป็นที่นอนที่พักผ่อนในคืนนี้

ฟลุ๊ค : อ้าว ไอ้ต้าร์ กับ ไอ้พลอย มาแล้วเว้ย

ต้าร์ : หวัดดีเว้ย ไอ้ฟลุ๊ค

ฟลุ๊ค : หวัดดีนะพลอย ยังสวยเหมือนเดิมนะ

พลอย : อ้าว สวัสดีวิน สบายดีไหม ไม่เจอกันนาน

วิน : สบายดีพลอย ไม่เจอกันนาน ยังเหมือนเดิมเลยนะเรา

ฟลุ๊ค : ไหน ๆ มาถึงไปไหว้ศพเพื่อนมันกัน เดี๋ยวเรากับวินเอาของไปเก็บให้

ต้าร์ : ขอบคุณเว้ย

พลอย : ขอบคุณนะค่ะ

(เสียงเดินบนพื้นไม้)

พลอย : อ่ะ ต้าร์ ธูปจ๊ะ

ต้าร์ : ขอบคุณครับพลอย เฮ้ย ฝน เรามาหาเธอแล้วนะ อยู่ตรงนั้นเหงาไหม มีเพื่อนเล่น เพื่อนคุยด้วยไหม ถ้าไงมาหาเราได้นะเว้ย

(เสียงลมพัดหน้าต่างปิด)

พลอย : ต้าร์ บ้าหละ ทำไมพูดแบบนั้นหละ

ต้าร์ : พลอยก็ทำตาขาวกลัวไปได้ ผีไม่มีอยู่จริงหรอก เพื่อนมันตายไปแล้ว มันก็ไปอยู่ในโลกของมันสิ ถ้ามาได้ก็บ้าแล้ว ท่านยมบาลคนไม่ปล่อยให้มาหรอก

(เสียงลมพัดหน้าต่างปิด)

พลอย : เฮ้ยยยย อีกแล้ว อีกแล้ว พอแล้วต้าร์ พลอยกลัว  

บรรยาย : สิ่งที่เกิดขึ้นอาจเกิดจากความบังเอิญของลม ที่เล่นตลกทำให้หน้าต่างปิดเปิดปะทะกันเสียงดัง หรือไม่แน่อาจเกิดจากคำท้าทายของต้าร์ ที่ทำให้บางสิ่งบางอย่างโกธร หรือไม่พอใจก็เป็นได้

ฉากที่ 3

วิน :  ไม่ได้เจอกันนานยัง เรียนที่เดิมอยู่ไหม

พลอย : พลอยยังเรียนที่เดิมนะ อีกปีหนึ่งก็จบแล้ว

ต้าร์ : แต่เราไม่ได้เรียนแล้ว กลับมาช่วยที่บ้านขายของแถวบางลำพู

ฟลุ๊ค : ธุรกิจโลงศพสินะ ต้าร์

ต้าร์ : ใช่ แรกๆก็ไม่ค่อยอยากทำเท่าไหร่ ไปๆมาๆก็ชอบซะงั้น

วันไหนลูกค้าไม่มีก็แอบไปนอนเล่นประจำเลย คิดว่าตัวเองทดลองสินค้า จะได้รู้ว่าคนตายนอนสบายไหม ที่นอนนุ่มป่าว โลงมีเสี้ยนหรืออะไรไหมที่จะทำให้ระคายเคืองผิว ลองไปนอนเล่นด้วยกันไหมหละ

วิน : ไอ้ต้าร์นี่ เป็นคนตลกอย่างไร ก็ยังคงตลกเสมอ

พลอย : แถวบ้านเรียกว่า ตลกไม่ดูเวร่ำเวลา พูดอะไรไม่รู้

ฟลุ๊ค : เออ ถามหน่อย เวลาขายของพวกนี้ เคยเจอบางไหม

พลอย : ฟลุ๊ค !! (ทำเสียงขู่)

ฟลุ๊ค :  นิดหน่อยเองพลอย ก็ฟลุ๊คอย่างรู้นิ

ต้าร์ : ก็ไม่เท่าไหร่ เคยเจอบ้างครั้งคราว

วิน : ดีแล้ว คิดว่าเจอเป็นประจำ ถ้าเป็นวิน คงจับไข้หัวฟูแน่นอน

ต้าร์ : ก็ไม่แน่นะวิน คืนนี้ เราอาจจะเจอด้วยกันก็ได้

(เสียงไฟดับ ผสม เสียงตกใจ กรี๊ด)

บรรยาย : เมื่อสิ้นสุดบทสนทนาของต้าร์ไฟก็ดับ ทุกสิ่งทุกอย่างมืดมิด ยกเว้นแต่แสงจากเปลวไฟตะเกียงน้ำมันเก่า ๆ ที่เปิดไว้สำหรับจุดธูปบอกกล่าววิญญาณที่อยู่ไกลออกไปประมาณสองช่วงเสาไม้ศาลวัด

วิน : เฮ้ยยยย

ฟลุ๊ค : แปบๆ เดี๋ยวเราเดินไปเอาเทียนมาให้

ต้าร์ : เดี๋ยวเราไปด้วยดีกว่า ฟลุ๊ค เอาแสงจาก I Phone ส่งนำทางเอา

(เสียงเดินบนพื้นไม้)

พลอย :  วิน ๆ พลอยนั่งด้วยสิ กลัวจัง บรรยากาศมันแปลก

วิน : เราก็คิดแบบนั้น

(เสียงไฟแช็คจุดไฟ)

ต้าร์ : อ่ะ มีแสงนิดหน่อย ก็สว่างแล้ว เอาไว้เลยคนละเล่ม เทียนเหลือ 4 เล่ม พอดี

วิน : อีกนานไหม กว่าไฟจะมาเนี้ย

(เสียงนาฬิกาโบราณดัง)

ต้าร์ : เที่ยงคืนแล้วหรอเนี้ย

ฟลุ๊ค : เที่ยงคืนแล้ว เวลาดีเลย

วิน : เวลาอะไร ฟลุ๊ค

ต้าร์ : เวลาที่เราจะมา แชร์ประสบการณ์การขนหัวลุกกันไง

พลอย : บ้าหรอต้าร์ ไม่เอา ๆ พลอยกลัวอ่ะ

วิน : ใช่ๆ เราก็กลัว

ฟลุ๊ค : มันไม่น่ากลัวหรอก แค่เล่าเรื่องผีเอง ใครเคยเจอมาแบบไหนก็เล่าแบบนั้น

ต้าร์ : เรามาสร้างบรรยากาศกันเถอะ

ฟลุ๊ค : เฮ้ย ไปเอาธูปมาตอนไหนว่ะ

ต้าร์ : หน้าโลงไง ไปเอามาพร้อมเทียน

ฟลุ๊ค : เร็วจริงๆ เลย ไอ้ต้าร์

วิน : แล้วต้าร์ จะเอาธูปมาทำไม

ต้าร์ : เอามาเรียกวิญญาณไง

พลอย : พลอยกลัวจัง เล่นแบบนี้มันไม่ดีเลยนะต้าร์

ต้าร์ : เอาหละ สำหรับเกมส์ที่เราจะเล่นวันนี้ก็คือ พิธีกรรมคืนเฝ้าผี

กติกาก็คือ ทุกคนจะต้องรวมกันทำพิธีกรรมทั้งหมด 5 พิธีกรรม เพื่อติดต่อกับวิญาณ

ถ้าใครทำครบทั้ง 5 พิธีกรรม คือผู้ชนะ แต่ถ้าใครยอมแพ้ ทำไม่ครบ 5 พิธีกรรม คนนั้นจะต้องโดนทำโทษให้ไปนอนที่เมรุ พร้อมเหล่าดวงวิญญาณ

พลอย : พลอยกลัว พลอยไม่เล่นได้ไหม

ฟลุ๊ค : ถ้าพลอยไม่เล่น แปลว่าพลอยยอมแพ้ งั้นพลอยก็ต้องไปนอนที่เมรุเผาศพนะ

วิน : เฮ้ย จะบ้าหรอไอ้ฟลุ๊ค นี้ยังไม่มีใครตกลงจะแข่งเลยนะเว้ย

ฉากที่ 5

(เสียงนาฬิกาโบราณ กับ หมาหอน)

บรรยาย : เสียงนาฬิกาโบราณดังกังวานบอกเวลาว่าเป็นช่วงตี 1 แทรกผสมสร้างบรรยากาศความน่ากลัวด้วยเสียงหมาหอน ที่ดังมาจากทิศใต้ของวัด ที่เต็มไปด้วยหลุมศพ และสุสาน

เวลาของการแข่งขันเล่าเรื่อง ในโลกวิญญาณจึงเกิดขึ้น

ฟลุ๊ค : ตั้งธูปจุดเทียนบูชา สายสิญจน์เอามา เรียงร้อยห้อยโยง

                ลูกเด็กญาติ มิตร พร้อมหน้า ยกโลงขึ้นบ่าอาลัย

                บอกกล่าวเจ้าที่ผีทาง สัมภเวสีต่างๆ จงเปิดทางเตรียมไว้

                อัญเชิญวิญญาณผู้วางวาย อย่าได้หวั่น อย่าได้ไหว มาติดตามขบวน

ต้าร์ : อ่ะ ธูปคนละดอก สำหรับจุดเรียกดวงวิญญาณ ท่องตามที่เราแจกให้นะ

พลอย : จะดีหรอต้าร์ ยกเลิกตอนนี้ แล้วไปนอนกันดีไหม

ต้าร์ : มาถึงขนาดนี้แล้ว กลัวเป็นเด็กไปได้

ฟลุ๊ค : ทุกคนพนมมือขึ้นมา ท่องคาถาตามที่ ต้าร์แจกให้

(ทุกคนท่องคาถาพร้อมกัน)

ต้าร์ : อิติ สุคโต อรหัง พุทโธ นะโมพุทธายะ ปฐวีคงคา พระภุมมะเทวา ขมามิหัง (ท่อง1รอบ)

พลอย : สะ อะ นิ โส โส สะ อะ นิ สะ อะ นิ โส โส สะ อะ นิ ขอให้ได้พบ ให้ได้เจอ (ท่อง2รอบ)

ฟลุ๊ค : นิ กัน จะ สัง คะ โล คัส สมิง มา มะ มะ ขอให้ได้เจอ ให้ได้สัมผัส (ท่อง2รอบ)

วิน : สุ ปิ นา นัง สุ ปิ นา นัง สุ ปิ นา นัง ขอให้ได้พบ ให้ได้สัมผัส (ท่อง2รอบ)

(ระหว่างที่ทุกคนท่อง มีเสียงเท้าเดิน มีเสียงลมพัด มีเสียงแมวร้อง)

(เสียงแมวร้องกระโดดเข้ามากลางวง)

พลอย : อ๊ายยยยยย...... (ร้องตกใจ)

วิน , ต้าร์ , ฟลุ๊ค : เฮ้ยยยยยย ...... (ร้องตกใจ)

วิน : ไอ้แมวบ้า ไม่มีที่ให้เล่นแล้วไงว่ะ

บรรยาย : หลังจากที่พวกเขาทั้ง 4 คน เริ่มท่องคาถาที่เรียกดวงวิญญาณ สิ่งต่างๆก็เริ่มแสดงท่าทีเหมือนอยากมีส่วนร่วม ทั้งลมที่พัดแรง หมาที่ส่งเสียงหอน และเสียงฝีเท้าของบุคคลปริศนาที่เดินเข้ามาในบริเวรของพวกเขา

ต้าร์ : เริ่มพิธีกรรมแรกกันดีกว่า

(เสียงแก้วกระทบกัน กับ เสียงคลี่กระดาษออก)

พลอย , วิน : เฮ้ยยยย ผีถ้วยแก้ว

ต้าร์ : ใช่ ผีถ้วยแก้ว

ฟลุ๊ค : วิธีเล่น ให้ทุกคนนั่งคนละด้านของกระดานผีถ้วยแก้ว จุดธูปอันเชิญวิญญาณ และเอานิ้วชี้แตะที่ก้นถ้วย จากนั้นรอเวลา

ต้าร์ : ข้อห้าม ทุกคนห้ามปล่อยมือออกจากแก้วและห้ามทำแก้วล้ม เด็ดขาด

ฟลุ๊ค : เริ่มได้ ทุกคนท่องคาถาบทนี้พร้อมกัน

พลอย , ต้าร์ , วิน , ฟลุ๊ค : สะ อะ นิ โส โส สะ อะ นิ สะ อะ นิ โส โส สะ อะ นิ ขอให้ได้พบ ให้ได้เจอ (ท่อง2รอบ)

(เฟร์เสียงท่องคาถาลง)

บรรยาย : ระหว่างที่ทั้ง 4 ได้อัญเชิญวิญญาณ เข้าถ้วยแก้ว กลิ่นธูปได้ส่งกลิ่นอบอวน หอมตลบ ทั่วศาลา ไฟที่ดับก็เริ่มกระพริบเป็นบางจุด ดับแล้ว ดับอีก ส่งสัญญาณเหมือนจะติดแต่ก็ไม่ติด

เสียงฝีเท้าปริศนา ก้าวเข้ามา ไม่ใกล้ไม่ไกลจากวงผีทั่วแก้ว และทันได้นั้นเอง

(เสียงไฟติด และ เพลงปี่พาทย์ดังมาไกลๆ)

พลอย : เฮ้ยยยย พลอยกลัว

วิน : เอาแล้วไง เอาแล้วไง

บรรยาย : ไฟที่ประดับโลงศพ และ รูปคนตายก็ติดขึ้นมา พร้อมมีเสียงปี่พาทย์เพลงมอญบรรเลง ส่งสัญญาณถึงบางสิ่งที่รับรู้ หรือ จะบอกเป็นนัยยะว่า เขากำลังจะมา

ต้าร์ : ไม่มีอะไรหรอก ได้เวลาเล่นแล้ว

ฟลุ๊ค : ทุกคนเอานิ้ววางที่ก้นแก้วนะ

พลอย : ได้ๆ

วิน : สรุปเราจะเล่นกันจริงๆ ใช่ไหม

ฟลุ๊ค : ต้าร์เริ่ม

ต้าร์ : ข้าแต่ดวงวิญญาณ สัมภเวสี ภูตผี ที่อยู่รั้วรอบแถวนี้ ข้าขออัญเชิญท่านมาร่วมสนุก กับพิธีกรรมผีถ้วยแก้ว ช่วยให้ข้าได้รู้ ได้เห็น ได้สัมผัส สิ่งที่อยู่ในโลกหลังความตาย อัญเชิญท่าน

เข้าถ้วยแก้ว นะบัดนี้

ฟลุ๊ค : เสียงใครเดินว่ะ

บรรยาย : หลังจากคำเรียกร้อง ท้าทาย ของคนทั้ง 4 จบลง เสียงผีเท้าปริศนา เดินแล้วหายเข้าไปกลางวงผีถ้วยแก้ว หรือสิ่งนั้นต้องการที่จะสื่อกับคนที่ 4 หรือเขาอาจจะมาเตือนถึงบางสิ่ง บางอย่าง ก็เป็นได้

พลอย : แก้ว แก้ว แก้วขยับแล้ว

วิน : ถ้าท่านมาจริงๆ ขอให้ไปหยุดอยู่ที่ช่องพัก

ฟลุ๊ค : กำลังเลื่อนไปแล้ว เฮ้ยยยย....

ต้าร์ : แน่ใจนะ ว่าไม่มีใครดันแก้ว

วิน : ไม่มีใครดันนะ

ฟลุ๊ค : ไหนๆ เข้ามาแล้ว ขอถามหน่อยว่าชื่ออะไร

พลอย : สระ โอ

ต้าร์ : บอ ใบไม้

วิน : วอ แหวน

ฟลุ๊ค : ตัว การันต์

พลอย : โบว์

วิน : ชื่อโบว์ หรอ

ต้าร์ : แล้วเป็นอะไรตายอ่ะ

พลอย : ใช่ๆ แล้วเธอเป็นอะไรตาย

วิน : สระ โอ

ฟลุ๊ค : ดอ เด็ก นอ หนู

พลอย : โดน

ต้าร์ : คอ ระฆัง

วิน : ไม้เอก สระ อา

ฟลุ๊ค : โดนฆ่า

พลอย : เฮ้ย โดนฆ่าหรอ

วิน : ไม่เอาแล้ว ๆ ไม่เล่นดีกว่า

ฟลุ๊ค : แบบนึงดิ เดี๋ยวถามเสร็จก็จบเกมส์แล้ว

ต้าร์ : แล้วตอนนี้เป็นไงบ้าง

พลอย : สระเอ หอ หีบ

ฟลุ๊ค : งอ งู สระอา

วิน : เหงา เหงาหรอ

ต้าร์ : เห้ย เลื่อนแล้ว เลื่อนแล้ว

พลอย : ใช่ ตกคำว่า ใช่

วิน : ไม่เอาแล้ว ไม่เอาแล้ว

ต้าร์ : หยุดเพ้อเจ้อก่อนวิน ขอถามคำถามสุดท้าย พลอยถามดิ

พลอย : พลอยต้องถามหรอ

ฟลุ๊ค : ใช่ พลอยถาม

พลอย : แล้วตอนนี้อยู่ไหนค่ะ

วิน : เลื่อนแล้ว เลื่อนแล้ว

ต้าร์ : ขอ ไข่ ไม้โท สระอา งอ งู

วิน : ข้าง

พลอย : หอ หีบ ลอ ลิง

ฟลุ๊ค : ไม้หันอากาศ งอ งู  ข้างหลังหรอ ข้างหลังใครอ่ะ

ต้าร์ : วอ แหวน สระอิ นอ หนู

วิน : วิน ข้างหลังวิน เฮ้ย ข้างหลังกูนี่หว่า

(เสียงแก้วล้มกลิ้ง)

ต้าร์ , ฟลุ๊ค , วิน , พลอย : (ส่งเสียงร้อง โวยวาย ผสม ตกใจ)

ต้าร์ : เฮ้ย ๆ แก้วล้มแล้ว

ฟลุ๊ค : เวรแล้วไง

พลอย : ทำไง คราวนี้

วิน : ไม่เอา กลัว ไม่อยู่แล้ว ไปๆดีกว่า

ต้าร์ : ไปไหนไม่ได้นะ ต้องอยู่ร่วมกัน

พลอย : ใช่ ๆ เวลามีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้

ต้าร์ : ฟลุ๊ค ฟลุ๊ค อะไรเงียบทำไม คงตกใจสินะ ไอ้เพื่อนเอ้ย (ขำหยอกเย้ยเพื่อน)

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) : ใครเพื่อนแก

วิน : อ้าวทำไมพูดแบบนี้ว่ะ

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) : ข้าชื่อโบว์ ไม่ใช่ชื่อฟลุ๊ค

พลอย : อย่าเล่นแบบนี้สิ พลอยกลัวนะฟลุ๊ค

(เสียงตีหรือตบ)

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) : อย่ามาแตะต้องข้านะ ข้าไม่ใช่เพื่อนเล่นเจ้า
วิน : มันจะมากไปแล้วนะเว้ย จะตีเพื่อนทำไม

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) : แล้วไง หรืออยากลองดีกับข้า

วิน : เห้ย ทำอะไรนะ ฟลุ๊ค  เราหายใจไม่ออก

ต้าร์ : หยุด ไอ้ฟลุ๊ค บีบคอเพื่อนทำไมว่ะ

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) : ข้าไม่ใช่ฟลุ๊ค ข้าคือโบว์ คนที่จะเอาพวกเอ็งไปตัวตายตัวแทนไง

พลอย : (เสียงกรี๊ด) ไม่จริง ไม่นะ ไม่ใช่

วิน : ช่วยด้วย หายใจไม่ออก

พลอย : ปล่อย ปล่อย ปล่อย เพื่อนเราเดียวนี้

ต้าร์ : เร็วๆ จับมือมันออกไป

พลอย : ได้แล้ว ๆ รีบหนีกันเถอะ

วิน : รอด้วย ๆ

(เสียงวิ่งบนพื้นไม้ เหมือนหนีอะไรบ้างอย่าง)

ฉากที่ 6

บรรยาย : เมื่อฟลุ๊คโดนผีโบว์เข้าสิง สิ่งที่โบว์อยากได้คือชีวิตแลกชีวิต แทนชีวิตตัวตายตัวแทน      แต่ทั้ง 3 ต้องการแค่หนี เพื่อชีวิตและชีวิต ที่จำเป็นต้องอยู่รอด เหมือนความบังเอิญหรือความต้องการบางสิ่งบางอย่าง นำทางให้พวกเข้ามายังป่าช้าหลังวัด

(เสียงวิ่งบนใบไม้แห้ง หรือ สนามหญ้า ผสมเสียงหมาหอน)

พลอย : (เสียงเหนื่อยหอบ) พลอยเหนื่อยจัง วิ่งต่อไม่ไหวแล้ว

วิน : (เสียงเหนื่อยหอบ) พักก่อนได้ไหม เหนื่อยว่ะต้าร์

ต้าร์ : ถ้าอยากจะพัก ก็พักไป งั้นเราไปก่อนหละกัน

พลอย : ต้าร์จะไม่รอเพื่อนหน่อยหรอ

ต้าร์ : ชีวิตใครชีวิตมัน ทำไมต้องรอหละพลอย

วิน : ทำไมพูดหมาๆ แบบนี้ว่ะ

ต้าร์ : ไปก่อนนะ พลอยดูแลตัวเองด้วยหละกัน

พลอย : ต้าร์ ต้าร์ ต้าร์ อย่าทิ้งปล่อยสิ

บรรยาย : ต้าร์วิ่งหนีด้วยความกลัวไปเรื่อย ๆ จนไปเจอโรงเก็บศพไร้ญาติหลังวัด

ต้าร์ : ที่นี่ ที่ไหนว่ะ แต่น่าจะพอซ่อนตัวได้อยู่

ต้าร์ :      ขอโทษนะครับ ขอโทษนะครับ มีใครอยู่ไหม มีใครอยู่ไหม

(เสียงเดินขึ้นบันได)

ต้าร์ : สงสัยไม่มีใครอยู่ ลองเข้าไปดีกว่า

(เสียงเปิดประตู)

(เสียงของหล่นดัง ตุ๊บ)

ต้าร์ : (ร้องด้วยความตกใจ) เฮ้ย หัวกะโหลกนี่หว่า

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) : มาแล้วหรอ ไอ้เพื่อนรัก

ต้าร์ : อ้าว ไอ้ฟลุ๊ค คิดว่าจะมาไม่ทันซะแล้ว

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) : ทำไมจะมาไม่ทันหละ ที่นี่เราคุ้นเคย

ต้าร์ : (หัวเราะแบบกลัวๆ) ไอ้นี่ก็พูดเป็นเล่น จะมาคุ้นเคยกับที่เก็บศพแบบนี้ได้ไงว่ะ

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) : ได้สิ ดูที่นั้น

ต้าร์ : อะไรอ่ะ

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) : ดูดีๆสิ มันคืออะไร

ต้าร์ : อ๋อ ก็แค่เชือกธรรมดาเอง ไม่เห็นมีอะไร

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) :  (ทำเสียงตะคอกใส่) หุบปาก นี่มันไม่ใช่เชือกธรรมดา แต่มันคือเชือกแห่งปลดปล่อยความทุกข์ต่างหาก

ต้าร์ : เพ้อเจ้อตลอด

ฟลุ๊ค (เสียงโบว์) :   อยากลองดุไหมหละ มันปลดปล่อยความทุกข์แบบไหน

บรรยาย : สิ้นสุดเสียงสนทนาของฟลุ๊ค เมื่อต้าร์หันหลังกลับมา ต้องตกใจแปลกไม่ทันตั้งตัว

(เสียงกร๊ด กรีดร้อง)

บรรยาย : ผู้หญิงในร่างผีสาว ผมยาวดำปกคลุมใบหน้า ไม่เห็นแม้แต่แววตา ในชุดนอนสีขาวลากพื้น ที่เสื้อผ้าเต็มไปด้วย คราบเลือด คราบหนองที่เหลือง มีบาดแผลถูกแทงด้วยของมีคมรอบ ๆ ช่องท้อง ถึงหน้าอก คอพับแกว่งไปมาเหมือนถูกตีด้วยของแข็งจนกระดูกแหลกย่อยยับ ไม่สามารถแม้แต่จะตั้งคอขึ้นได้ ตรงคอมีเชือกจากเศษผ้าขาว ๆ พันรอบคออยู่

ต้าร์ : เห้ยยยย แกเป็นใคร

โบว์ : ฉันโบว์เอง คงที่แกเรียกให้ไปเล่นผีถ้วยแก้วไงหละ

ต้าร์ : (เสียงร้องตกใจ) เห้ย เราขอโทษ เราไม่รู้ เราผิดไปแล้ว

โบว์ : ไม่รู้กับจงใจมันมีเส้นบาง ๆ คั่นอยู่นะ

ต้าร์ : จะทำอะไรนะ อย่าเขามานะ อีผีร้าย

โบว์ : ไหนบอกอยากลองปลดปล่อยทุกข์ไง เราก็จะทำให้

ต้าร์ : ฝันไปเถอะ (เสียงวิ่ง)

โบว์ : ใครกันแน่ที่ฝัน มาที่นี่เดี๋ยวนี้

ต้าร์ : อย่านะ โอ้ยเจ็บ อย่านะ ขอโทษ ข้าผิดไปแล้ว

โบว์ : มาสำนึกผิดอะไรตอนนี้ มันสายไปแล้วพ่อหนุ่ม

ต้าร์ : (ร้องขอชีวิต) อย่า อย่า อย่า อย่า

โบว์ : (หัวเราะสะใจ)

ต้าร์ : (ร้องแบบสิ้นลมหายใจ) ข้าขอโทษ ข้าผิดไปแล้ว

โบว์ : ข้าบอกแล้ว ชีวิตต้องแลกด้วยชีวิต เจ้าจะต้องเฝ้าที่นี่แทนข้าไป (หัวเราะสะใจ)

(เสียงปิดประตูดังปัง ผสม เสียงหมาหอน และ ลมพัด)

บรรยาย : ต้าร์เป็นรายแรกที่จบชีวิตลง หลังจากท้าทายในบางสิ่งบางอย่าง ด้วยแรงแค้นของวิญญาณจึงถูกแขวนด้วยเชือกอันเดียวกับของโบว์ ถึงแม้เขาจะร้องขอชีวิตอย่างทรมาร แต่มันก็เหมือนจะสายสำหรับเขาไปเสียแล้ว

(เสียงเพลงปี่พาทย์)

ฉากที่ 7

(เสียงวิ่งบนพื้นหญ้า ผสม ใบไม้แห้ง และ ลมพัดแรงๆ)

พลอย : (เสียงเหนื่อยหอบ) อยู่ไหนแล้วเนี้ย ทำไมยิ่งวิ่ง

ยิ่งเหมือนไกลออกไป แต่พอมองกลับไปก็เหมือนอยู่ที่เดิม

(เสียงฟ้าร้อง ฝนกำลังจะตก)

พลอย : บรรยากาศเหมือนฝนจะตกเลย ฟ้าก็ร้องด้วย ไปหลบตรงต้นไม้ใหญ่ทางซ้ายมือดีกว่า

(เสียงเดิน)

พลอย : (อารมณ์สะดุดล้ม) โอ้ยยย อะไรมาอ่ะ อยู่ดีๆเหมือนมีใครมาจับขาเรา

โบว์ : ให้ฉันช่วยไหมจ๊ะ

บรรยาย : เสียงปริศนาลอยดังมาจากด้านหลัง เหมือนมีใครมากระซิบข้างหูของพลอย แต่พอพลอกับหันหน้าไปมองดูกลับไม่มีใครอยู่ตรงนั้น และทันใดนั้นเอง

(เสียงฟ้าร้อง)

พลอย : อ้ายยยยย !!! ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน (เสียงร้องตกใจ)

โบว์ : สวัสดีแม่สาวน้อย เจอกันอีกแล้วนะ

พลอย : แกเป็นใคร แกออกไปเดี๋ยวนี้นะ

โบว์ : ฉันก็คือคนที่แกถามไง ว่าเป็นอะไรได้

พลอย : ไม่นะ ไม่นะ เราไม่เคยถามใคร (เสียงหวาดกลัว)

(เสียงเดินบนใบไม้แห้ง)

พลอย : คุณพ่อ คุณแม่ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที (เสียงขอความช่วยเหลือ)

โบว์ : ที่นี่ ที่ฉัน ไม่มีใครช่วยแก้ได้หรอก

พลอย : (เสียงเหมือนคนถูกบีบคอ) ปล่อยนะ เจ็บๆ ฉันเจ็บ (ตบแขน ตีแขน)

โบว์ : ทำไมฉันต้องปล่อยแกหละ ฉันไม่ฉันต้องเชื่อแก

พลอย : แกมันผีร้าย แกมันสัมภเวสี แกทำแบบนี้จะไม่ได้ผุดได้เกิดนะ

โบว์ : โธ่ๆ สาวน้อย คิดว่าฉันกลัวแกหรอ

พลอย : แกจะทำอะไรอ่ะ

โบว์ : พาแกไปที่นอนแห่งความสุขไง แกจะได้พักผ่อน

                มานี่ ตามข้ามา

พลอย : ข้าไม่ตามเจ้าไปหรอก ฝันไปเถอะ ปล่อยนะ

(เสียงตบ ผสม เสียงวิ่ง)

โบว์ : หยุดนะ อย่าไป

พลอย : (กรี๊ดร้อง)

โบว์ : ข้าเตือนเจ้าแล้ว ว่าจะพาเจ้าไปที่พักผ่อนสบาย ๆ ไม่ชอบ แต่กลับชอบที่แบบนั้น สุสานไร้ญาติ

(เสียงฟ้าร้อง หมาหอน และลมพัด)

บรรยาย : ร่างของพลอยหญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม วิ่งหนีบางสิ่งบางอย่าง พลัดตกลงไปในหลุมดินที่ถูกแทงด้วยเหล็กเส้นที่วางตีเป็นช่องเพื่อทำโครงสร้างเป็นที่เก็บศพไร้ญาติ เหล็กทิ่มแทงทั่วร่างกายทุกส่วนของเขา โดยเฉพาะแขน ขา และหัวของเขาขาดออกจากกัน จากการตัดของเส้นลวดที่ขึงไว้อยู่

(เสียงเพลงปี่พาทย์)

วิน : (เสียงหอบเหนื่อย) เสียงเพลงดังมาจากไหนว่ะ นี่ก็วิ่งมาไกลจนจะถึงถนนใหญ่แล้ว

วิน : แม่งจะเฮี้ยนไปไหน

(เสียงวิ่ง เสียงหมาหอน)

วิน : ไกลแล้ว อีกนิดก็จะหนีพ้นแล้ว นั้นไงถนนใหญ่

(เสียงรถวิ่ง)

โบว์ : จะไปไหนค่ะ

วิน : ไปถนนใหญ่ครับ ว่าแต่คุณเป็นใครอยู่ดีๆ วิ่งตามผมมาทำไม

โบว์ : ก็ฉันเห็นคุณวิ่งคนเดียว เลยกลัวคุณเหงา เลยมาวิ่งเป็นเพื่อนค่ะ

วิน : พูดจาปากหวานจังเลยนะครับ แต่ว่าคุณชื่ออะไรครับ

โบว์ : อ้าว คุณจำฉันไม่ได้หรอค่ะ ฉันเพิ่งบอกคุณว่าเหงาอยู่เลย

วิน : เหงา เหงา หรอครับ บอกตอนไหนอ่ะ

โบว์ : บนศาลาไงค่ะ ฉันชื่อโบว์เอง (เสียงหัวเราะ)

(เสียงลมพัด)

บรรยาย : เมื่อวินผู้เคราะห์ร้ายรายที่สาม คุ้น ๆ ชื่อ คุ้น ๆ ความรู้สึก คุ้น ๆ คำตอบ

เขาจึงได้รวบรวมสมาธิ ด้วยความกล้า ๆ กลัว ๆ หยุด !! แล้วมองลอดใต้หว่างขา และสิ่งที่เขาเห็นตอนนั้นก็คือ หญิงสาวร่างเล็กเอวบางในชุดสีขาวที่มี ลำตัวแช่วงบนและช่วงล่าง ขาดออกจากกัน เลือดและน้ำนองไหลตามเป็นทาง ส่งกลิ่นเหม็นอบอวน

วิน : โบว์ โบว์ คุณชื่อโบว์ (เสียงตกใจ)

โบว์ : ใช่ ฉันโบว์เอง

(เสียงวิ่งและเสียงหมาหอน)

วิน : กูไม่อยู่แล้ว ผีหลอก

โบว์ : จะไปไหน รอฉันด้วย จะไปไหน รอฉันด้วย (เสียงโหยหวน)

วิน : ใครก็ได้ช่วยที ใครก็ได้ช่วยผมด้วย พ่อครับ แม่ครับ

ฟลุ๊ค : วิน ๆ กูอยู่นี่

วิน : อ้าว ไอ้ฟลุ๊ค มึงไปอยู่ฝั่งถนนนู้น ตอนไหนว่ะ

ฟลุ๊ค : มานี่เร็ว ๆ ตามกูมา ข้ามมาเร็ว

โบว์ : อย่าไปนะ อย่าไปนะ คนนั้นไม่ใช่เพื่อนเธอ

วิน : ใครเชื่อก็บ้าแล้ว ใครกันแน่ที่น่าจะไปไกลๆแก อีผีร้าย

(เสียงวิ่ง ผสม เสียงรถขับ)

วิน : ใกล้แล้ว อีกนิดนึงก็ถึง ถนนใหญ่แล้ว ไอ้ฟลุ๊ครอกูด้วยนะเพื่อน

โบว์ : หยุดนะ อย่าไป

วิน : ฟลุ๊ค ใกล้แล้วจะถึงแล้ว กำลังข้ามไป มึงรอกูด้วย

ฟลุ๊ค : วิน กูข้ามาฝั่งนี้แล้ว

วิน : อ้าววว.....ไอ้ฟลุ๊ค โอ้ยยยย

(เสียงวิ่ง เสียงสะดุดกิ่งไม้ เสียงของแตก)

บรรยาย : ร่างของวินผู้เคราะห์ร้ายรายที่ 3 สะดุดกิ่งไม้ล้ม หน้าและร่างกายของเขาล้มทับกองเศษแก้ว โดนทิ่มและแทงจนเขาบาดเจ็บสาหัส และเสียชีวิตทันที

(เพลงปี่พาทย์ดังขึ้น ผสม เสียงหมาหอน)

วิน : และเรื่องราวทั้งหมด ก็เป็นแบบนี้แหละครับ

ดีเจแม็ก : (เสียงขำ) เรื่องของน้องวินเป็นเรื่องที่สนุกมากเลยนะครับ คุณผู้ฟัง

เล่าได้อรรถรสมากจนผมคิดสงสัยไม่ได้ว่าน้องวินคนนี้ คือน้องวินคนเดีวกันกับที่เสียชีวิตหรือป่าว

วิน : พี่แม็กอยากรู้จริงๆ หรอครับ ลองหันมาด้านหลังสิครับผม

ดีเจแม็ก : น้องวินก็ทำเป็นเล่นไปได้ พี่อยู่ในสตูดิโอคนเดียว ใครจะเข้ามาได้

(เสียงหมุนเก้าอี้กลับไป)

ดีเจแม็ก : (เสียงตกใจกรี๊ดร้องโหยหวน)

(เสียงปิดประตู)

(เพลงบรรเลงตอนจบ)

บรรยาย : และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น หากเรื่องราวของเราพาดพิงหรืออ้างอิงต่อดวงวิญญาณใดๆ ขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วย ไม่เชื่ออย่าลบลู่ สิ่งที่ไม่เห็นไม่ใช่ว่าจะไม่มี ขอให้ท่านผู้ฟังใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาณ พวกเราคณะสร้างสรรค์ความสยอง ขอจบการให้ความสุข ความสนุก ความบันเทิง และความสยองเพียงเท่านี้ สวัสดีครับ

หมายเหตุ :บทละครวิทยุ “ คืนสยอง ” เรื่องนี้เป็นฉบับแก้ไข ผู้จัดทำหาไฟล์บทละครวิทยุแบบเต็มไม่เจอ ที่จะทวีความสนุก ความหลอน และรายละเอียดต่าง ๆ ที่ท่านผู้ฟัง ผู้อ่านคาดไม่ถึง